Zion National Park

Hallo allemaal,

Vandaag heel de dag in Zion National Park geweest.  In het park rijden shuttles de route met diverse stops. Elke stop heeft zo zijn eigen hike trails. Het duurde vanochtend ongeveer een uur om in zo’n shuttle te komen. Elke bus kan ongeveer 60 mensen vervoeren. De bussen rijden af en aan dan begrijp je wel hoeveel mensen er vandaag  in het park waren. Tijdens het wachten kom je zo aan de praat met je omstanders ( Amerikanen zijn niet te verlegen om een praatje te maken)  hebben we een praatje met een echtpaar uit Michigan ( slechts 4 uur vliegen naar hier ). Nadat we de gewoonlijke gegevens hebben uitgewisseld zoals waar we vandaan komen ( en zij natuurlijk ) en wat we allemaal nog gaan doen komt het praatje al snel op de drukte die hier heerst. Wat blijkt nu is het “spring break” en dat verklaart al gelijk waarom wij doordeweeks zoveel kinderen zagen de laaste dagen. Uiteraard het verhaal dat deze mensen ook al eens in Europa zijn geweest en “Holland”zijn ze ook geweest want Amsterdam is heel mooi , zo weten ze ons te verzekeren. Een ander echtrpaar dat ook even aanhaakt vraagt de voor Amerikanen best ongewone vraag : waar in Nederland kom je dan vandaan? Voordat wij van deze verbazing hersteld zijn horen we gelijk waarom deze interesse nl ; zij gaan binnenkort een reisje over de Rijn maken. En verder gaan ze naar de Keukenhof want een bezoek aan Amsterdam ( ja ze bedoelen dan Nederland J ) is niet af zonder de tulpen te hebben gezien. Ik kan het dan toch niet laten ( ja, ik weet het ik ben een een beetje een naar mannetje) om ze gelijk de illusie dat tulpen uit Nederland komen af te nemen door te vertellen dat deze oorspronkelijk uit Turkije komen. De verbazing is groot op de gezichten van beide echtparen en ik geniet stiekem een beetje ( ik weet eigenlijk niet zo goed waarom maar toch) . Al met al een erg vriendelijk onderonsje en zo is de wachttijd voorbij gegaan zonder dat we het eigenlijk hebben gemerkt. Misschien handig als er bij de Efteling op hoogtij dagen ook wat Amerikanen in de wachtrij zouden staan , kunnen zijn ook genieten als ze ons van een typische Amerikaaanse illusie kunnen af helpen. Maar dan eenmaal in de bus kan de reis beginnen. We besloten om eerst naar  het einde van de route te rijden en dan vandaar af te zakken per stop terug naar het begin.

Bij het einde hebben we gelijk een eerste trail gelopen genaamd “ the river walk “ deze valt in de category “easy” ja dat wilden we doen want we zijn toch nog enigzins aan het herstellen van onze laatste Hike avontuur.  Tijdens deze hike komen we diverse rolstoelen tegen en komen er snel achter dat het easy in dit park echt easy is. Desalniettemin was het een hele mooie wandeling waarbij de eekhoorns , we horen uitroepen als : Look a Squirel of look a chipmunk of look a prairy dog zolang wij niet horen : look a bear of look a snake vinden wij het geweldig. Maar niet afdwalen nu;  de hiervoor genoemde kleine diertjes zijn in overvloed aanwezig maar pas op ze schijnen venijnig te bijten en op voeren staat een penalty van 100 bucks. Hierna weer in de shuttle ( ging veel sneller nu ) en twee stops verder weer eruit voor de volgende hike : we trekken de stoute schoenen aan en besluiten een “moderate “versie te proberen . Het wordt de  “The Kayenta trail” deze is 3,2 km dus dat lijkt wel te doen .

Deze tocht is ook heel erg mooi en leidt ons naar op hoogte liggende emarald pools. Dit water komt van nog hoger gelegen gedeelte en verdwijnd dan over de rand om in een waterval naar beneden af te dalen. Een ideaal natuurplaatje, dat moet gezegd worden. De moeilijkheidsgraad moderate slaat op het pad want we breken letterlijk ons nek over de loslopende kinderen die angstaanjagend dicht langs de toch heel hoge afgronden zonder hek of reling rennen. Hun ouders zijn dit waarschijnlijk gewend want die dirigeren dit slechts met “ Carefull guys , don’t drop down”. Door deze gebeurtenissen  toch een best zware tocht voor ons. Deze trail eindigt bij een shuttle stop met rest rooms. Oi hoeft niet . Ik verdenk haar er later van dat ze het wist want ik ben wel gegaan en heb gelijk een hele nare openbare toiletervaring gehad. Ik zal niet in details treden doch het heeft mijn reukorgaan niet veel goeds gedaan. Niet te lang blijven stilstaan en door naar de volgende hike. Dit is er een die eigenlijk vlak langs de shuttleroute loopt naar de volgende stop. Het is hier waar we dan weer een stel , ik noem het herten want ze zijn kleiner dan die in Grand Canyon, tegenkomen en op de gevoelige plaat weten vast te leggen. Dan in onze laatste rit in de shuttle bus beleef ik wat iedereen eens voor het eerst in zijn leven gaat meemaken nl; een jongere dame vraagt met een blik zoals je naar oudere kijkt of ik op haar plaats wil zitten. Oi heeft hier natuurlijk heel veel plezier in en ik heb haar dan heel zacht aardig verteld dat haar tijd ook wel komt. Is een kwestie van wachten en adem blijven halen. Nu terug op de camping schrijf ik ons verhaal wetende dat ik voor donker nog even de grijs en zwart water tank moet “dumpen”bij een speciaal dump punt, omdat onze plek alles behalve riolering heeft. Tja is soms afzien he dat kamperen. Omdat we gisteren hier in het plaatsje Springdale Thais hebben gegeten besluiten we om vandaag de pasta welke we nog over hadden van de dag daarvoor te eten. Morgen door naar Las Vegas. Daar verblijven we twee nachten in een  Super 8 motel . Was goedkoper dan een camping en de recenties van deze camping waren er met veel last van lawaai. Oei  is best een lang verhaal geworden, kan ik dus net zo veel schrijven als dat ik kan praten , zou Oi direct met me eens zijn. Tot morgen.