San Francisco

Hallo allemaal,

Daar zitten we dan, in ons motel vlakbij vluchthaven San Francisco. Morgenochtend vliegen we terug naar Amsterdam met een tussenstop in Chicago. We voelen ons een beetje sip, maar hebben ook erg zin om naar huis te gaan. Wat een avontuur hebben we achter de rug!

Afgelopen woensdag op onze laatste camping c.q.trailer park aangekomen. Hier staan meer vaste plaatsen omdat we vele plekken met een brievenbus en voortuintje zien. Als we aankomen is het kantoor gesloten en zijn ze over een uur terug. Op het formulier op de deur staat aangegeven dat “Jacobs” plek nummer 46 heeft. Dus hebben we de camper geparkeerd op deze plek en onze lunch genuttigd voordat het kantoor weer opengaat. De manager (een vaste bewoonster van dit park) is een hele vriendelijke dame die stap voor stap alles keurig en rustig uitleg waar we de winkels en restaurants in de buurt kunnen vinden. En krijgen een dienstregeling van de ferry en bussen mee, van en naar San Francisco. Wij zitten namelijk ten noorden van San Francisco in de wijk Larkspur. De mooiste en snelste manier om naar SF te komen is met de ferry. We werden gewaarschuwd dat deze zeer strikt op tijd vertrekt en de tocht 30 min duurt.

Zo zijn we donderdagochtend na het ontbijt richting de ferry gelopen om heel de dag in SF door te brengen. De manager had ons gisteren aangeraden om een Clipper kaart te nemen ipv losse kaarten, deze kaart kan opgewaardeerd worden en geeft tevens korting op de ferryreis. We hebben deze tocht op het bovendek doorgebracht met mooi uitzicht. De Golden Gate brug hing helaas in de bewolking, maar we hadden goede hoop. We hebben eerst een wandeling langs de pier gemaakt wanneer het begint te regenen. Adri had thuis al bedacht om in SF fietsen te huren en zo geschiedde. Eenmaal weer buiten begint de lucht ineens op de klaren en komt langzaam het zonnetje door. Onze rit per bike gaat als eerst naar de Golden Gate brug. Dé plek waar hij mij ten huwelijk heeft gevraagd in 2012. Ik vind het erg bijzonder om weer op deze plek terug te zijn dat begrijpen jullie wel :-) Langs het water valt de rit mee, maar hoe dichter we bij de brug komen zijn we toch maar gaan lopen met de fiets aan de hand. Man, man, man wat is het hier stijl! Eenmaal op de brug was Adri even in gedachte verzonken .....dat water..... zijn zeilboot. Wat zou dat geweldig zijn. Ik laat hem maar even.  We gaan verder en zijn door hele mooie wijken gereden. Komt ineens Lombard street in het vizier. Dit is de meest bochtige straat van de wereld die tevens erg stijl is wat met een fiets toch een uitdaging is. Adri springt als een speer op zijn fiets met draaiende Go-Pro en is al weg. Daar sta ik dan. Niet nadenken Oi, gewoon doen. De automobilist achter mij laat gelukkig mij eerst gaan en gebaard dat ik rustig aan moet doen, no kidding. Daar ga ik dan met beide handremmen ingedrukt om zo min mogelijk vaart te maken. Eenmaal beneden stond ik te trillen maar voelde me een soort superwoman. Awesome zouden de Amerikanen zeggen. Bekomen van de schrik zijn we richting Chinatown gefietst. Na Chinatown in New York is dit de grootste in Noord-Amerika. We besluiten dat we vanavond hier gaan eten. Zo hebben we nog een tijdje bij Union Square in het zonnetje gezeten en ons verbaasd over de zwervers die deze stad heeft. Zo’n contrast met de Louis Vuitton en Prada winkels in deze straat. De terugtocht met de ferry is van iets andere aard dan die we vanmorgen hadden. Het lijkt wel alsof we op een speedboot zitten. We zijn i.p.v. 30 min al binnen 20 min aan de andere kant. Dit is duidelijk een spitsferry. Komt voor ons ook goed uit want we hebben nog veel te doen in de camper. Omdat dit de laatste avond is moeten we de camper schoonmaken en alle persoonlijke middelen verwijderen. Tevens moeten de koffers ingepakt worden. Morgenochtend voor 10:30 moet de camper ingeleverd worden. We zijn bekaf en gaan op tijd naar bed. Begint het keihard te regenen en hebben we beiden slecht geslapen.

De rit naar Road Bear RV verloopt soepel. We zijn de eerste die door de poort rijden en is het wachten totdat overige campers teruggebracht zijn om vervolgens samen naar het motel gebracht te worden. Tijdens deze rit (van toch wel een uur) is een Nederlandse mevrouw van Road Bear die ons wegbrengt en hebben we zo een praatje. We hebben het over onze reis en dat we vooral veel last hebben gehad van de wind waarop zij antwoordt dat het voor haar (na 30 jaar wonen in Amerika) dit ook de eerste keer is. En de regenval in SF is ook niet wat het normaal is.

Zoals ik eerder al schreef zitten we nu in een motel genaamd Best Western El Rancho Inn. We hebben een grote kamer en badkamer. Echt heel netjes allemaal. Morgenochtend om 08:00 worden we opgehaald door een shuttle bus en begint onze lange terugreis naar Nederland.