Terugreis

15 april 2017 - Molenschot, Nederland

Hallo allemaal,

We zijn weer veilig thuis. Vrijdag  begon onze reis huiswaarts goed en vlot na een goed ontbijtje in het hotel werden we keurig om acht uur met een busje van het hotel  naar het vliegveld gebracht. Hier aangekomen moesten we eerst uit een automaat onze kofferlabels printen om vervolgens onze koffers in te checken. Daarna naar de securitycheck om vervolgens naar de gate te gaan. Echter voordat we de security check in mochten bleek dat we nog een papieren versie van de boarding passes moesten hebben. We hadden de dag ervoor natuurlijk online ingecheckt maar men wilde een papierenversie zien. Deze hadden we moeten krijgen bij de koffers incheck. Opnieuw in de rij dan maar . Bij deze dame e.e.a. uitgelegd dat we de koffers al hadden ingecheckt doch nog geen boardingpass hadden. Volgens deze dame was dit niet correct, maar daar waren we in middels zelf ook al achter gekomen. Wat we ook misten was een deel van de kofferlabels welke als een soort bewijs gelden dat dat jouw koffers zijn. Dit was ook niet goed gegaan, aldus deze dame. Nou ja we hadden nu onze boardingpassen en konden naar de veiligheidscheck. Het was in deze wachtrij dat we ontdekte dat onze seat nummers totaal anders zijn dan volgens opgave van het online inchecken en tot overmaat van ramp zitten we ook nog niet naast elkaar. Hier komen we dus te laat achter want we staan al weer een tijdje in de rij voor security. Hier vlot het voor geen meter . Later ( verderop in de rij ) zien we dan waar dit door komt; er is slechts 1 band in gebruik waar mensen hun spulletjes door de welbekende tunnel sturen voor een screening. Dit terwijl er zeker 6 van deze installaties zijn. Uiteindelijk lukt het ons toch om deze veiligheidscheck te passeren en kunnen we naar de gate gaan. Door al het oponthoud is onze ruim op tijd aankomst veranderd in oeps toch een beetje opschieten want we gaan zo boarden. Bij de gate aangekomen valt ons direct op dat waar normaal 1 of 2 personen bij de gatebalie staan er nu een hele lange rij staat. Navraag leert ons dat het vliegtuig is overgeboekt . Direct komen de beelden die we eerder deze week op tv zagen over een man die letterlijk uit het vliegtuig werd gesleurd omdat het was overboekt naar boven. Welke maatschappij was dat ook alweer.............. o ja dat was United Airlines en waar vlogen wij ook alweer mee... jullie begrijpen het al .... United Airlines. Een bericht op een van de schermen zegt dat het om 85 personen gaat. Huh !!!!  een overboeking van 85 personen!! Oh het oorspronkelijke vliegtuig is uitgevallen door mankementen en het invaltoestel is een stuk kleiner. Dan begint de koehandel. Mensen kunnen vrijwillig zich melden die van deze vlucht af willen zien . Mensen welke hun overstap niet halen, we zijn inmiddels al vertraagt , worden van de passagierslijst afgehaald. Nu hadden we in ieder geval een verklaring waarom we ineens andere stoelnummers hadden gehad. Deze dame wist het toen dus al zonder dat aan ons te melden. Tijdens ons wachten komen we in gesprek en dan blijkt al snel dat United in Amerika een hele slechte reputatie heeft op gebied van overboeken , flight delays en flight cancelling. Op de heenweg was het al vreemd want er werd voor instappen gevraagd om vrijwillig je handbagage te laten inchecken in het bagageruim omdat door volboeken van het vliegtuig er niet voldoende ruimte was voor handbagage????? Later snapte wij direct waar dit op gebaseerd was. De kasten boven je hoofd deden niet onder voor een gemiddeld handschoenen kastje in de gemiddelde middenklasser. Na een periode van wachten toch ook maar naar de balie gegaan en dan blijkt dat wij al lang zijn overgeboekt naar een vlucht via Frankfurt. We hebben deze man vriendelijk bedankt voor het niet even omroepen van deze info en gaan op weg naar de customer service welke gelukkig niet al te ver weg is. Daar aangekomen zijn we wonderlijk genoeg haast direct aan de beurt. Een aardig dame bevestigd dat wij inderdaad zijn overgeboekt naar een andere vlucht nl via Londen...... he we hadden toch zojuist te horen gekregen dat dit via Frankfurt was . Op onze vraag hieromtrent gaat de vrouw stoïcijns verder met onze omboeking zonder op onze vraag in te gaan. Wel krijgen we ( ik geef toe ik heb er om gevraagd) Mea vouchers ter waarde van 60 dollar. Wauw die gaan we eens lekker stuk slaan , dat is niet mis. Na twee kleine pizza’s en twee flesjes water is 48,50 dollar van de 60 als sneeuw voor de zon verdampt. Nou ja ze waren zeker erg smakelijk en bovendien gratis dus niet klagen en op pad naar de volgende gate. Onderweg komen we langs een gate van een vlucht naar Las Vegas en zien we dezelfde taferelen . Het gaat hier ook om United want het hele domestic flights gedeelte in SF is in handen van United. Aangekomen bij de gate voor onze vlucht naar Londen blijkt dat het vliegtuig al een half uur vertraging heeft, joh wat verrassend . Deze vertraging loopt uiteindelijk op tot twee uur maar dan kunnen we  toch eindelijk gaan boarden. Tijdens dit boarden ontstaat er alweer een enorme file in de slurf naar het vliegtuig , hebben wij nog niet eerder gezien en omstanders ook niet zo blijkt uit de diverse reacties om ons heen. Uiteindelijk weten we onze plaats te vinden, we zitten nu gelukkig wel naast elkaar. Een plus punt is wel dat de beenruimte meer dan normaal lijkt maar de omroep dat de maaltijd uit twee opties bestaat maar dat het mogelijk is dat niet iedereen zijn keus kan maken omdat ze niet de volledige catering aan boord hebben ontvangen komt dan ineens weer erg amateuristisch over.

Dit vliegtuig is volgens de nieuwe standaard uitgerust d.w.z. er zijn geen monitoren meer in de stoelen aanwezig. In de plaats hiervan bestaat er de mogelijkheid om via je laptop, telefoon, tablet in te loggen op het WIFI netwerk om op die manier gebruik te maken van de onboard entertainment. Nou op zich niks mis mee want tegenwoordig heeft iedereen wel een of meerdere van deze toestellen bij zich. Als we dan vetrokken zijn ( de vertraging is dan opgelopen tot 2 uur .maar he dan hoeven we ook maar 5 van de zeven uur te wachten in London, altijd je glas half vol hebben i.p.v. half leeg  ) lukt het inloggen op de WIFI niet zo best of eigenlijk helemaal niet. Navraag bij een stewardess leert ons dat haar collega het systeem even opnieuw aan het opstarten is want ze hebben een storing. We krijgen weer goede hoop totdat deze dame als laatst dan nog even zijdelings loslaat dat zij wel twijfelt of dat überhaupt lukt. Dit lijkt helaas de waarheid te zijn want inloggen lukt niet meer . De vlucht verloopt verder soepel waarbij , zie foto , ik afzie van het aangeboden diner. Ik had toch niet zo’n trek . Gedurende de vlucht besluit ik om toch nog even te proberen in te loggen, misschien werkt het wel. En ja hoor tot mijn positieve verbazing ben ik ineens ingelogd in het WIFI. Nu kan het niet meer stuk. Snel een film opzoeken want het is net als met roken je raakt er aan verslaafd. Als ik de gekozen film wil opstarten dan krijg ik de melding dat ik dit alleen kan via de United App...... oh maar zegt tevens dezelfde boodschap deze is te downloaden op http://www.United....... He dat is waar, ik heb even geen internet. Jammer. Buiten het feit dat alle medewerkers bij United heel vriendelijk zijn, zijn wij ook van mening , net als het grootste gedeelte van Amerika , dat United slecht is. Na een lange wachttijd in Londen komen we dan eindelijk aan op Schiphol waar Kai-Hou & Tephanie ons ophalen ( waarvoor nogmaals onze dank )en lekker naar huis brengen waar we dan de komende dagen kunnen bijkomen van ons geweldig avontuur.

Rest nu nog de vraag : Is het voor Oi nu voor herhaling vatbaar zo’n reis in een camper. Nou ze verkiest nu de camper boven  de auto bij een eventuele volgende trip. Missie geslaagd zou ik zeggen.

Via deze weg willen wij iedereen  die onze blog gevolgd hebben bedanken dat jullie op deze manier toch enigszins met ons mee hebben willen reizen. Wij hebben er heel erg veel plezier in gehad en hopen dat het jullie ook heel veel plezier en vermaak heeft gegeven.

Totaal gereden mijlen: 3421

Foto’s